‘Hef uw hoofd op en vergast u aan zijn liefde.’ In onzekere tijden is dit vers uit Jakob geen passieve troost, maar een actieve uitnodiging. Gods liefde is geen lichte snack, maar krachtvoer voor wie oprecht zoekt. Maar hoe blijf je staande in de storm? Voor mij is ‘onwrikbaar zijn’ geen toeval is, maar het resultaat van een bewust patroon: focus, studie en volharding. Daarom pleit ik voor actief geloven: je verlangen is de start, je zoektocht de weg naar vastigheid.
Ik geloof niet in een statisch geloof maar in een ‘open canon’ waarbij God nog steeds nieuwe inzichten geeft. Omdat wij zelf onvolmaakte mensen zijn die nog volop in de steigers staan, moet ook de kerk blijven evolueren om ons effectief bij Christus te kunnen brengen. Dit maakt religie voor mij geen starre blik op het verleden, maar een dynamisch proces van oneindige groei.
Tegen het populaire narratief in groeit het christendom wereldwijd, waarbij juist ‘veeleisende’ geloofsgemeenschappen zoals onze kerk recordaantallen dopen melden omdat mensen op zoek zijn naar zingeving. Echter, net als veel seculiere organisaties kampen we met een ‘commitment-crisis’, waarbij de groei van actieve gemeenten achterblijft bij de enorme instroom van nieuwe leden. De cruciale les voor ons is dat we de focus moeten verleggen van enkel werven naar het creëren van een hechte familieband, zodat de achterdeur definitief dichtgaat.
Jarenlang leek het alsof je als slimme wetenschapper wel atheïst moest zijn, maar denkers zoals Philip Goff laten zien dat die tijd voorbij is. Hij ziet duidelijk een kosmisch doel, maar mist nog net dat ene puzzelstukje om te begrijpen wie daarachter zit. Het is tijd dat we stoppen met doen alsof wetenschap en religie vijanden zijn, want ze vertellen eigenlijk hetzelfde verhaal.
Uit recent, uitgebreid onderzoek blijkt dat 77% van de 226 vermeende anachronismen in het Boek van Mormon inmiddels archeologisch is bevestigd of opgelost. Deze opmerkelijke verschuiving toont aan dat het boek met de tijd beter wordt, en dat de historische kritiek drastisch is afgenomen sinds 1844.
In een tijd van gepersonaliseerde feeds is een kerkgemeenschap die je niet zelf kiest een verademing. Samenwerken met mensen buiten mijn eigen sociale kring is soms ongemakkelijk, maar het is wel de enige plek waar generaties en sociale klassen elkaar nog écht ontmoeten en steunen.
De recente nadruk van de kerk dat het Boek van Mormon door openbaring is ontstaan, zorgt bij sommigen ten onrechte voor ophef. Voor mij is dit geen wijziging van het verhaal, maar een logische verduidelijking: Joseph Smith vertaalde immers niet met een woordenboek, maar door de macht van God. ‘Vertalen’ en ‘openbaring’ gaan in deze context eigenlijk perfect samen.
Veel mensen worstelen met het beeld van een straffende God, maar wat als het plan niet ontworpen is om te selecteren, maar om ons allemaal thuis te brengen? Wij geloven dat onze Hemelse Vader de deur nooit dichtslaat, maar ons oneindig veel ruimte geeft om te groeien en terug te keren. Het evangelie is geen exclusieve club, maar een verhaal van onbeperkte kansen en een spectrum van glorie voor bijna iedereen.
De ‘Light the World’ Giving Machines van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen hebben sinds 2017 bijna $50 miljoen opgehaald voor wereldwijde liefdadigheid. Dit jaar (2025) staan de automaten in een recordaantal van 126 steden in 21 landen, inclusief negen nieuwe landen. De vraag blijft waarom dit succesvolle en pure liefdadigheidsinitiatief in ons land op gesloten deuren en achterdocht stuit, louter vanwege de religieuze afkomst.
Het beschermen van vrouwen tegen geweld staat haaks op traditionele gezinsprincipes? Onzin. Vanuit mijn geloofsovertuiging in De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen is de les heel duidelijk: man en vrouw zijn gelijkwaardig en vullen elkaar aan. En dat principe maakt verdragen als dat van Istanbul niet overbodig, maar essentieel.
