De kracht van keuze: omgaan met kritiek binnen onze geloofsgemeenschap

In aflevering 75 van “De Kast van Mormon” hebben mijn vrouw Isabel en ik een openhartig gesprek gevoerd over feminisme binnen onze kerk. We hebben onderzocht hoe de kerk omgaat met genderrollen en de impact daarvan op onze leden. Isabel deelde haar mening dat, hoewel sommigen onze kerk als patriarchaal kunnen beschouwen, zij de structuren die er zijn, waaronder de leiderschapsrollen, waardeert en steunt.

Na het publiceren van deze podcast ontvingen we diverse reacties, waaronder kritische feedback die suggereerde dat we misschien te lichtvaardig over bepaalde kwesties binnen de kerk waren. Deze kritiek raakte me diep en zette me aan het denken over de aard van onze discussies en de perceptie ervan door onze gemeenschap. Ik moet zelfs toegeven dat het me soms persoonlijk kwetste en het moeilijk had om kalm te blijven. Misschien niet helemaal eerlijk, maar ik kan niet ontkennen dat mijn geloof een deel van mijn identiteit is en ik denk dat aanvallen op je identiteit altijd pijn doen.

Deze ervaring heeft me doen beseffen dat onze houding ten opzichte van de tekortkomingen binnen onze kerk, of welke organisatie dan ook, vaak onze persoonlijke keuzes en overtuigingen weerspiegelt. Het klopt dat er fouten worden gemaakt en dat er altijd ruimte is voor verbetering. Sommigen horen dat misschien niet graag want per slot van rekening is de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen een kerk die opgericht en hersteld is door Jezus Christus zelf. We geloven dat Christus aan het hoofd staat en de leiders inspireert in hun keuzes.

Ik geloof dat maar aangezien ik zelf al een paar keer een roeping als leider heb gehad, weet ik ook dat je eerst zelf nadenkt en vervolgens je keuze voorlegt aan de Heer. Soms is het antwoord duidelijk, soms niet. Soms is er gewoon geen antwoord en ga je door. De Heilige Geest is een chatbot die duidelijke instructies geeft. Centraal in het Heilsplan staat inze eigen keuzevrijheid en daar leren mee omgaan. Binnen onze roeping is dat niet anders en dus ja, er worden fouten gemaakt. Die fouten zijn niet aan God toe te wijzen, maar aan mensen.

Tegelijkertijd is het een bewuste keuze om te blijven geloven in de positieve intenties en de fundamenten van goedheid binnen onze gemeenschap. Het is niet omdat er fouten gebeuren, dat alles met foute intenties gebeurt. Fouten hier en daar zeggen ook niet dat de ganse kerk één grote fout is. Wie die conclusie trekt, heeft de boodschap verkeerd begrepen en geeft te weinig nuance aan het feit dat enkel Christus perfect is. Hij heeft ons deze kerk gegeven als middel om ons te helpen in onze imperfectie. Dan gaan beweren dat er geen fouten kunnen zijn, is voor mij een teken van hoodmoed. En weten allemaal dat hoogmoed een favoriete zonde is van de tegenstander.

Ik kies ervoor om te geloven dat Christus leiding geeft aan onze kerk, ondanks haar onvolkomenheden. Dit betekent niet dat we kritische stemmen moeten negeren of de problemen moeten minimaliseren. In plaats daarvan betekent het dat we actief moeten luisteren naar onze broeders en zusters en streven naar voortdurende verbetering, terwijl we erkennen dat de meeste acties en beslissingen vanuit een plek van goedheid en geloof komen.

Daarbij mogen we niet de fout maken om de hele kerk in één keer te verketteren. Laat staan dat we het bestaan van God ontkennen doordat mensen fouten maken. Bijgevolg moeten we blijven geloven in hemelse bijsturing. Dat betekent ook aanvaarden dat ondanks de fouten, onze kerk geen instituut is als een ander waar mensen bepalen wat de regels zijn. Dan zeg je meteen het geloof op in één van de fundamenten van waar ons geloof op gebouwd is, namelijk voortdurende openbaring. Ik kies er dus voor om te erkennen dat er fouten gebeuren, maar dat die fouten niet het goede overstijgen.

Deze keuze weerspiegelt wie ik ben en wie ik wil zijn: iemand die bouwt op basis van geloof en hoop, terwijl ik realistisch blijf over de uitdagingen die we tegenkomen. Het is een uitnodiging aan al wie mijn blog leest en onze podcast beluistert om met ons mee te gaan op deze reis, een reis van dialoog, reflectie, en groei, onder leiding van de Heilige Geest en onze leiders.

Het komt dus uiteindelijk neer op de keuze wie je wil zijn: iemand die zijn geloof en hoop op God richt of iemand die zich vast rijdt in de duisternis. Voor mij is dit alles weer de symboliek van de vrucht van de boom van het goede en het kwade. Die boom is er en we bijten af en toe in de vrucht, maar wat kiezen we daarna? Ik hoop dat steeds meer mensen naar de goede vruchten kijken in plaats van naar de wormen in de rotte appels.