Godsdienstvrijheid en redelijkheid voor iedereen #fairness4all

Godsdienstvrijheid is een onderwerp dat me altijd al heeft bezig gehouden. Maar de laatste jaren kijk ik er met bijzondere aandacht naar. Uiteraard omdat ik zelf gelovig ben, maar ook omdat ik liberaal ben en dus pro vrije meningsuiting ben. Pro keuzevrijheid, een ideaal dat ook hoog in onze mormoonse kerk wordt aangehouden.   Ik hou het ook scherper in de gaten omdat ik vind dat godsdienstvrijheid stilaan in een verdomhoekje geraakt. Let wel, ik begrijp waarom. Extremisten – van eender welke religie – misbruiken de vlag van religie om hun verwerpelijke lading mee te dekken. De reactie van onze maatschappij echter, is er evenzeer één van onderdrukking en discriminatie.

Godsdienstvrijheid: bestaat dat nog?

  Neem als voorbeeld de hele polemiek omtrent homo huwelijken (waarover ik al eerder schreef). Wat mij betreft, is het perfect mogelijk om twee mensen van het zelfde geslacht hun keuzevrijheid te geven en hen te laten kiezen om hun leven samen door te brengen. Ik wil en ik zal niks doen om hen dat te verbieden. Maar mag ik dan evenzeer de vrijheid hebben om voor mezelf te geloven dat een huwelijk en bijhorende seksuele relaties enkel horen tussen man en vrouw? Of moet ik nu gediscrimineerd worden in retributie voor al de discriminatie van LBGT in het verleden?  

Geloof niet in een privé verdomhoekje

  Ik denk dat onze maatschappij pas echt verlicht kan genoemd worden, als er plaats is voor al deze meningen. En met plaats bedoel ik niet dat geloof louter getolereerd wordt indien ze in een donker privé hoekje wordt geplaatst. Ik zie niet in waarom een gayparade mogelijk is en het onmogelijk is dat ik op straat iemand aanspreek en vraag om eens over Jezus Christus te praten.   In Rusland is het inmiddels beide onmogelijk. Aanzetten tot homoseksualiteit is even strafbaar als zendingswerk beoefenen op openbaar terrein. “Jamaar, dat is het Rusland van Poetin,” hoor ik u al zeggen. Ik kan u echter verzekeren dat ik al tal van reacties heb gekregen dat men niks tegen religie heeft “zolang het maar privé gebeurt”. Met andere woorden: weg van het publieke terrein. Het enige verschil tussen Rusland en hier is dat het ginder inmiddels een wet geworden is.  

Redelijkheid voor iedereen

  Ik pleit voor redelijkheid voor iedereen. Net zomin als iemand omwille van geslacht, leeftijd of geaardheid mag gediscrimineerd worden, mag iemand achteruit geschoven worden omwille van zijn of haar geloof. Als er dus stemmen opgaan om onze grondwet aan te passen onder het mom van “godsdienstvrijheid moet niet expliciet vermeld worden”, moeten we alert zijn en ons afvragen waar de redelijkheid naar toe is.   In alle redelijkheid moeten we mekaar in de eerste plaats respecteren. Dan gaat het om de waarde van ieder individu. Pas als we die waarde niet meer erkennen, zijn normen nodig, maar dan nog moeten die normen uitgaan van redelijkheid voor iedereen.   Elder Ronald A. Rasband van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen heeft in september 2015 een toespraak gehouden voor studenten van BYU over dit onderwerp. Voor wie echt begaan is met dit onderwerp en niet zomaar begint te argumenteren vanuit emo-rationaliteit, doe eens de moeite om echt te luisteren naar zijn woorden. Ik kan me niet inbeelden dat iemand die zichzelf verlicht noemt, het niet eens zou zijn met elder Rasband: