Een weekje op Tenerife

De kindjes (én mijn vrouwtje) kloegen de eerste maanden van dit jaar (terecht) dat ze me weinig gezien hadden en dat een korte vakantie het ganse gezin wel deugd zou doen. Dus zogezegd, zogedaan en van een nood een deugd gemaakt. Even binnenwippen bij Blue Skies om enerzijds mijn zakenreis naar Spanje te regelen, maar aansluitend een weekje vakantie op Tenerife te boeken. Dankzij de goede inlichtingen van Linda van het reisbureau, was de selectie van het hotel vrij snel gedaan. Mijn criteria waren kindvriendelijk, all inclusive, een mooi resort, kinderzwembad en voldoende ruime tweekamersuite… De selectie viel op het clubhotel Riu Buena Vista. Gelegen aan de westkant van Tenerife, dus dat zou begin april toch al garant moeten staan voor deftig weer. We hebben niet veel te klagen gehad. Dat weekje heeft deugd gedaan, zelfs met de kindjes erbij was het toch een bepaalde vorm van rust. Het hotel zelf was ook de moeite waard. Wat enorm opviel was:

• het attentvolle personeel. Ze lopen over van vriendelijkheid, zijn attent voor de kinderen, checken regelmatig of alles in orde is, maar toch niet opdringerig.
• de properheid van het hotel. Geen vlekje te vinden. Niet op de kamers, niet aan de zwembaden, restaurant, … Het aantal poetsdames moet enorm zijn in dit hotel.
• de redder aan het zwembad: ik heb nog nooit zo’n superactieve redder gezien. Om enkele voorbeelden te geven: op een gegeven moment zie ik hem in het kinderzwembad springen. Hij had blijkbaar een steen zien liggen in het zwembad en die heeft hij er uitgehaald. Op een ander moment had Lucas tijdens een wilde kuur in het zwembad zijn hoofd zwaar gestoten. Onmiddellijk stond de redder daar in zijn haar te inspecteren of er bloed was en daarna rende hij naar de bar om met zijn blote handen ijs te halen, dat in een handdoek te wikkelen en op Lucas’ hoofd te houden tegen de zwelling.
• de inrichting van het hotel: eigenlijk was niks veraf gelegen. De inrichting was ook qua terrassen heel interessant gedaan. Door in Spaanse terrasstijl te werken, had ieder balkon voldoende zon, wat het aangenaam maakte om ook eens op je eigen terras te blijven en niet aan het drukke zwembad te moeten gaan liggen.

Als ik het hotel enkele tips zou geven om het nog iets beter te maken:

• huur een Belgische kok. Het buffet was elke middag en avond stevig uitgebreid, maar het was altijd van hetzelfde. Weinig afwisseling en nogal sterk op Duitsers gericht, leek het me. Misschien iets minder schotels in aantal en iets meer variërend in de hoofdschotels. Pluspunt was dat er wel altijd dingen waren die kinderen lusten: pasta, pizza, …
• moeilijk om nog te veranderen, maar voor een kindvriendelijk clubhotel is het kinderzwembad te klein. Volgens hun eigen veiligheidsrichtlijn was het maar geschikt voor 14 kinderen. Dat maakte dat je vooral aan het kinderzwembad alert moest zijn voor de badhanddoekenrace (zie volgend punt).
• de handdoeken/badstoelenrace: wie om 9u geen badstoel had gereserveerd, was er aan voor de moeite. Alleszins aan het kinderzwembad. Aan de grote zwembaden waren in totaal wel genoeg ligstoelen, maar je had dan wel de kans dat je niet als gezin bij mekaar kon liggen. Ofwel zou men dit beter structureel aanpakken en organiseren ofwel totaal verbieden.

Wat ik wel wil vermijden in de toekomst, zijn tussenlandingen. Dat maakt de vluchten schandalig lang voor de kinderen. Het naar huis terugkeren met vertrek om 20u en pas landen om 3u30 ’s nachts op Oostende, was toch knap lastig. Oostende heeft dan wel een streepje voor, omdat het voor ons handig ligt. Alleszins voor herhaling vatbaar.