Voorbij gelijkheid: De waarde van thuisblijvende moeders herontdekt

Ik ben een half zachte feminist, denk ik. Ik vind dat vrouwen alle rechten hebben die een man ook heeft. Er is geen enkele reden waarom een vrouw minderwaardig is aan een man. Ook in de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen is men daar heel duidelijk over. In ‘Het gezin: een proclamatie aan de wereld‘ staat er Vaders en moeders … elkaar als gelijkwaardige partners.

Apostel M. Russell Ballard zei op 20 augustus 2013 het volgende:

Man en vrouw zijn gelijkwaardig in Gods ogen en in de ogen van de kerk, maar gelijkwaardig wil niet zeggen dat ze hetzelfde zijn. De taken en goddelijke gaven van man en vrouw zijn verschillend van aard, maar niet van belang of invloed. God vindt niet een van beide seksen beter of belangrijker dan de andere.

Ik sta volledig achter de gelijkwaardigheid van man en vrouw, maar ik ga niet zeggen dat ze gelijk zijn. Integendeel en gelukkig maar. We zijn complementair. Dat hoop ik trouwens voor iedereen in eender welke relatie. Laat één plus één meer dan twee zijn. Voor Heiligen der Laatste Dagen is dat een gegeven feit in waarom God ons zo geschapen heeft. We gaan daar dus zeker geen afbreuk aan doen.

Ik ga dus niet mee in deze huidige maatschappij van gelijkheid tussen man en vrouw waarbij men krampachtig ieder verschil wil uitvlakken of negeren. Soms zelfs tegen de wil van de vrouw zelf in. Is dat nog feminisme wanneer nieuwe gezagsdragers het doen en laten van de vrouw gaan bepalen? Sorry, dan vind ik mezelf echt wel een betere feminist.

Ik las dit weekend nog een interview met een minister die de beweging van tradwives een maatschappij in achteruit beschouwde: ‘We kunnen het ons niet voorstellen dat vrouwen zelf zouden willen terugkeren naar de haard.‘ Kan tellen als vrije keuze of als keurslijf. Niet zo lang geleden waren er liberalen en socialisten die zeiden dat thuisblijvende vrouwen geen rechten zouden moeten krijgen. Ze werden net geen profiteurs van het systeem genoemd.

Eerbied en respect voor vrouwen

Ik heb respect en eerbied voor vrouwen die gaan werken, uit noodzaak of uit vrije wil. Maar ik kan er niet tegen als vrouwen die de moedige keuze maken om één van de belangrijkste taken, namelijk kinderen opvoeden, op nummer één in hun leven zetten, worden behandeld als zielige, minderwaardige schepsels. Ze verdienen applaus en bewondering voor hun opoffering. Ze verdienen respect omdat ze zo’n zware taak op de schouders nemen.

Ik merk dat gelovige vrouwen het alsmaar moeilijker krijgen om vast te houden aan de rol waarin ze geloven. Voor ons is het een heilige taak om een gezin te stichten en kinderen op te voeden. Als gelijkwaardige partners zullen ze door God verantwoordelijk worden gehouden voor het nakomen van deze verplichtingen.

Kunnen we eindelijk in een maatschappij komen waar anderen stoppen met dicteren wat een vrouw moet doen? Er is geen achteruit aan rouwen die zelf kiezen voor traditionele waarden zoals thuis voor het gezin te zorgen. Ze verdienen een standbeeld. Ik ben er zeker van dat we een pak minder snowflakes zouden hebben indien kinderen vaker zouden opgevoed worden in een gezin met twee liefhebbende ouders.

Dat deze vrouwen de maatschappij geld kosten, durf ik betwijfelen. De besparingen van standvastige volwassenen, zijn vele malen groter. Er is het langdurige en vaak onderschatte belang van hun bijdrage aan de sociale en emotionele ontwikkeling van de volgende generatie. Deze vrouwen spelen een cruciale rol in het vormgeven van de waarden, het gedrag en de toekomstige ambities van hun kinderen. Door een stabiele en liefdevolle thuisomgeving te bieden, leggen ze de basis voor het welzijn, de veerkracht en het succes van hun kinderen. Bovendien vertegenwoordigt hun keuze een vorm van economische en sociale investering die verder reikt dan het individuele gezin, door bij te dragen aan een sterkere, meer cohesieve samenleving. Het erkennen en waarderen van de inzet van deze vrouwen is essentieel om te verzekeren dat alle vormen van werk, zowel binnen als buiten het huis, worden gezien als waardevol en respectabel.

Of om het in de woorden van profeten te zeggen: ‘Wij doen een beroep op burgers en overheidsdienaren met verantwoordelijkheidsbesef overal ter wereld om maatregelen te bevorderen die erop gericht zijn het gezin als de fundamentele eenheid van de maatschappij te handhaven en te versterken.‘