Hoe verspil je je talenten niet?

Regelmatig krijg ik de vraag of dat wel allemaal lukt in De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen: geen betaalde clerus dus iedereen kan er maar wat doen of zeggen tijdens de toespraken? Vandaag heb ik weer eens gezien hoe iemand iets in alle eenvoud fantastisch kan zeggen, zodat er een waardevolle los in zit voor wie goed luistert. Zo heb ik vandaag een totaal nieuwe betekenis geleerd van de parabel van de talenten, hoewel die parabel niet eens vermeld werd.   Voor wie de parabel niet kent: hij staat in het Nieuwe Testament, Matteus hoofdstuk 25 verzen 14 tot en met 30. Tot vandaag was dit voor mij het verhaal dat God verwacht dat we aan de slag gaan met wat Hij ons gegeven heeft. Talenten is een fantastisch woord want de parabel slaat letterlijk op geld (een talent was in die tijd een munteenheid), maar bedoelt dus eigenlijk wel degelijk de talenten waarmee wij begiftigd worden. Voor mij was de betekenis nogal in de ik-vorm gericht. Ik heb talenten gekregen, dus ik moet daarmee aan de slag. Ik vond hierin ook bevestiging van wat er in Lukas 12:48 wordt geleerd: aan wie veel gegeven is, zal veel gevraagd worden. Ik vind het dus maar normaal dat als je over bepaalde talenten beschikt, dat je die dan ook goed gebruikt. Het zou in mijn ogen een verspilling, een zonde zijn, van wat God je gegeven heeft.   Maar ik had er nooit bij stilgestaan dat er stilzwijgend ook gezegd wordt voor wie je aan de slag moet gaan. Niet in deze parabel zelf, maar in het gehele evangelie. In Marcus 12:30-31 staat het heel letterlijk: 

En u zult de Heere, uw God, ​liefhebben​ met heel uw ​hart​ en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht. Dit is het eerste gebod. En het tweede, hieraan gelijk, is dit: U zult uw naaste ​liefhebben​ als uzelf. Er is geen ander gebod groter dan deze.

 

Talenten om te helpen

  Broeder Koudjou vertelde vandaag in de kerk op zijn bijzondere Afrikaanse manier dat dit voor hem één van de belangrijkste dingen is waarom Hij vandaag er nog is: broeders en zusters die hun talenten hebben gebruikt om hem verder te helpen toen hij het moeilijk had.   Wie mij kent en regelmatig mijn stukjes leest, weet dat mijn lievelingsvers in Mosiah 2:17 te lezen is: wie in dienst is van zijn medemens, is in dienst van God. Dienstbetoon is voor mij ook de kern van het evangelie. Dus op zich weinig nieuws, maar ik had het nooit één op één in verband gebracht met de parabel van de talenten.   Samen vormt het dus één mooi geheel. We worden gezegend met talenten en we weten dus dat wie gezegend is met veel talenten, de opdracht heeft ook veel terug te doen en al zijn talenten in te zetten, niet doelloos maar heel doelgericht: om zijn naasten te helpen.  

Wat is mijn talent?

  Alles start dus met de vraag: wat is mijn talent waarmee ik iemand kan helpen? Onderschat jezelf nooit. Ik geloof niemand die zegt “ik heb geen talent”. Het zijn vaak de zachte talenten, wat niet-gelovigen de humane, sociale vaardigheden zouden noemen, die het meest tot nut kunnen zijn om iemand te helpen.   Zonet zei ik nog mijn zoon Lucas, die vandaag zich misselijk en ziek voelt en daarom niet mee kon gaan naar de kerk, dat hij de groetjes en veel beterschap toegewenst kreeg van Pieter, één van zijn leeftijdsgenoten in de kerk. Lucas kikkerke er letterlijk van op en zei dat hij het heel aangenaam vond dat er iemand aan hem dacht. Ik zag dat het letterlijk dat was wat Lucas nu nodig had: gewoon wat aandacht.   Je hebt misschien dus een talent om aan anderen te denken. Of om te luisteren, of een stevige schouder waarop men eens kan uithuilen. Misschien ben je iemand die veel levenservaring heeft en daarom goede raad kan geven. Een ander is misschien niet zo goed in zulke dingen, maar weet heel goed hoeveel hulp er kan komen als de strijk gedaan wordt van een drukke moeder die eens ziek valt.   Ik kan uren doorgaan met voorbeelden die ik al gezien heb in onze mormoonse kerkgemeenschap. Kleine dingen, die misschien voorbijgaan aan het oog van de wereld, maar zeker niet aan het oog van onze Hemelse Vader.  

Niet iedereen kan alles tegelijk

  Mensen denken vaak dat het standaard dingen zijn die van hen verwacht worden of dat ze al die zaken die als voorbeelden worden aangehaald als we het hebben over wat het betekent om christen te zijn, allemaal moeten (kunnen) doen. Maar de Schriften stellen het dus duidelijk anders voor: zoek eerst naar uw talenten en zet die in. Op die manier zal je merken dat je talenten groeien en dat je er nog andere bij ontdekt.   Ideaal zou de wereld zijn als we allemaal de tijd hadden om enkel maar ten dienste te staan van elkaar, maar daar zijn we nog niet lang aan toe. Ik wil dan ook geen zeemzoete oproep doen om “verbeter de wereld in je eentje” te spelen. Ik denk wel dat we allemaal een steen kunnen verleggen in de rivier als we ons openstellen om eens te kijken welk talent we deze week eens extra voor een ander kunnen inzetten.   Roei met de riemen die je hebt. Misschien geraak je niet ver, maar het is voor God veel makkelijker sturing te geven aan een boot die op zijn minst toch een beetje vooruit vaart dan wanneer die aan een anker stilligt op het water. Een boot die één roeislag meekracht als kracht, drijft een heel eind verder, misschien ver genoeg om een andere roeier tegen te komen of het zelf over te nemen.   Steek dus misschien deze oorworm in uw hoofd om u deze week te helpen herinneren aan het inzetten van één van uw talenten: