Vasten- en getuigenisvergadering
Onze kerk is een lekenkerk. Er is geen betaalde clerus. Iedereen draagt bij door taken te vervullen waarvoor hij of zij geroepen is. Zelden of nooit ontvangt iemand daarvoor een professionele opleiding. De lokale leiders zijn dus ook maar mensen zoals u en ik, die met veel liefde hun roeping vervullen naast hun gewone dagtaak. Ze maken daarin uiteraard fouten, maar ze willen wel het beste voor iedereen. Iedere zondag komen mormonen samen om van het avondmaal te nemen. Tijdens zulke avondmaalsdienst nemen gewoonlijk enkele mensen het woord om een toespraak te geven. Ze worden daarvoor uitgenodigd door de lokale leiders en krijgen meestal een onderwerp voorgelegd. De thema’s zijn meestal gekozen door de ganse wijkraad, wederom een orgaan bestaande uit vrijwilligers die ieder hun taak hebben. Deze thema’s van de toespraken gaan vaak rond evangelieonderwerpen, doctrine, de Schriften enz… In ons handboek staat over de zondagsdienst het volgende:Elke avondmaalsdienst is een geestelijke ervaring waarin de leden van de kerk hun verbonden hernieuwen door van het avondmaal te nemen. De andere oogmerken van de avondmaalsdienst zijn: aanbidding, evangelieonderwijs, verrichting van verordeningen, afhandeling van wijkzaken en versterking van geloof en getuigenis.Elke eerste zondag van de maand is een speciale zondag voor mormonen. Dan vasten we en met het geld dat we uitsparen, steunen we goede doelen allerhande. Die zondag hebben we dan ook geen normale bijeenkomst, maar een vasten- en getuigenisvergadering. Het speciale daaraan is dat iedereen wordt uitgenodigd om, indien ze dat willen, kort en krachtig hun getuigenis te geven. Een getuigenis is een typisch mormon lingo: het heeft niks met een rechtszaak te maken maar alles met het feit dat Christus heeft gezegd dat waar twee of drie mensen getuigen, het als waarheid aanvaard zal worden. Een mormoonse getuigenis is dan typisch zoiets als “ik weet dat deze kerk de ware kerk is” of “ik weet dat Christus voor ons gestorven en verrezen is”. Vele leden vullen hun getuigenis aan met een geestelijke gebeurtenis die hun getuigenis versterkt heeft. Het is nooit de bedoeling dat dit allemaal langdradig wordt en het mogen zeker geen toespraken zijn. Sommige leden beschouwen het als een gelegenheid om langdradig verslag te brengen van iets, maar als het te lang wordt of te weinig op een getuigenis lijkt, zal iemand die de leiding heeft, durven onderbreken of zelfs afbreken (onthou dat even aub).
Het homo standpunt van de kerk
We weten inmiddels dat de moeder van Savannah zichzelf als ex-mormoon beschouwt. Zij is gestopt als actief lid van de kerk omdat ze het niet eens is met het mormoons homo-standpunt. Dit blijft altijd heel moeilijk en we worden er vaak op aangevallen, maar De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen is heel duidelijk:- zich aangetrokken voelen tot het zelfde geslacht is geen zonde. Ik herhaal: het mormoonse standpunt is dat homo of lesbisch zijn, geen zonde is (het is zelfs geen eigen keuze).
- sex hoort volgens het gebod van God enkel binnen een huwelijk van man en vrouw, dus:
- geen pornografie
- geen masturbatie
- geen sex voor het huwelijk
- of buiten het huwelijk
De toespraak van Savannah
Via haar moeder weten we dat Savannah momenteel worstelt met haar geaardheid. Dat is haar goed recht. Hoeveel tieners zouden momenteel daar niet mee worstelen in onze oversekste wereld. Je moet al opgroeiende jongeren precies verplicht de keuze maken in het seksueel aanbod. Terwijl eigenlijk iedereen zegt dat het geen keuze is. Je bent gewoon home of lesbisch, je kiest daar (meestal, denk ik toch) niet voor. Savannah gaat al een tijdje maar af en toe naar de kerk. Toch wou ze deze toespraak zelf geven en heeft ze heel wat vrienden uitgenodigd. Ik sta daar een beetje verwonderd bij. Twaalfjarigen hebben meestal niet direct de behoefte in de schijnwerpers te staan met hun problemen, laat staan met zulke intieme problemen. Het zijn vaker volwassenen die standpunten willen innemen. Ik stel me de vraag in welke mate Savannah geen slachtoffer is van een moeder met een uitgesproken mening. Nog opvallend: één van de uitgenodigde vrienden is iemand die betrokken is bij MormonLeaks en die het leuk vindt om tempels binnen te trekken en te filmen wat niet bedoeld is om te filmen. Ook tijdens onze zondagsbijeenkomsten wordt er niets gefotografeerd of opgenomen. Niet dat het geheim is, want iedereen is welkom. Maar religie is iets heel persoonlijks, iets heel kwetsbaar. Dat wil je niet zomaar te grabbel gooien. Tijdens zo’n bijeenkomst wil je je als lid van de kerk veilig voelen, bij gelijkgestemden. Je wil niet blootgesteld worden aan een camera en de rest van de wereld. Ik vind het dan ook maar logisch dat de regel is dat er niet gefilmd of betoogd wordt tijdens een kerkbijeenkomst. Bijkomstig opvallend feit: een vriend des huizes heeft op Reddit verklaard dat hij 40 uren geëditeerd heeft aan de film[footnote]“I offered to edit and distribute the video as well as promote the hell out of it. I’ve spent at least 40 hours in the past ten days editing and promoting the video to every media contact I’ve made (and a lot of new ones).”[/footnote]. Excuseer, 40u? Aan zo’n kort filmpje? Wat is er dan allemaal aan geknipt en weer aan mekaar geplakt om het effect zo groot mogelijk te krijgen? Als we luisteren naar wat Savannah te vertellen heeft, dan moeten we vaststellen dat haar eerste zinnen nog perfect passen binnen een getuigenis, ook de vermelding van haar seksuele geaardheid. Pas in het volgende stuk begint ze aan “politiek” te doen. Ze stelt dat ze perfect lesbisch kan zijn en toch alles kan hebben wat ze wil: samenleven met iemand met wie ze graag ziet, kinderen, … Ze zegt zelfs:Ik geloof dat God het me zou vertellen als ik hierin verkeerd zou zijnWelnu, dat is eigenlijk wat wij als Heiligen der Laatste Dagen geloven. Dat God tot ons spreekt, via zijn profeten. Profeten die hebben verklaard dat iemand als Savannah inderdaad geen verschrikkelijke zondaar is, maar die ook al meermaals hebben verklaard dat een huwelijk enkel kan bestaan tussen een man en een vrouw. Lees maar eens “Het gezin: proclamatie aan de wereld”.
Wat is er dus werkelijk gebeurd?
We hebben dus een jong meisje die met haar getuigenis eigenlijk zegt dat ze niet gelooft in de richtlijnen die God ons heeft gegeven. Daarmee roept ze op (een stuk van de) doctrine naast zich neer te leggen. In zulk geval grijpt iedere leider op de kansel in en vraagt om te stoppen. Je ziet trouwens dat het niet om aan hardvochtige reactie gaat. De betrokken leider staat zelf nog recht en bevestigt wat Savannah heeft gezegd: dat God al Zijn kinderen graag ziet. Er was geen harde taal, geen veroordeling. Je ziet enkel een leider die terecht vond dat het scheef liep, omdat hij ook merkte dat heel wat mensen in de zaal zich gedroegen als tijdens een manifestatie. Mensen die anders nooit in die kerk zijn en die ook meteen na de opname verdwenen. Je ziet trouwens niet dat de leider nadien nog een gesprek had met Savannah en haar moeder, waarin hij wellicht aanbood om te helpen en nogmaals benadrukte dat Savannah altijd welkom zou blijven. Je ziet niet dat heel wat mensen daar dachten wat ik ook al dacht “Kind, we zullen je steunen, je bent nog jong, je gaat misschien nu door een moeilijke fase en verandert nog van mening, maar hoe dan ook, we zien je graag”. Wat zien we dus wel? Een opgezet spel. Als dit een volwassene was, dan zou ik zeggen dat ik het zelf al gezien heb. Iemand is het niet langer eens met de richtlijnen van God en besluit de kerk te verlaten en op weg naar buiten probeert die zichzelf nog goed te praten en anderen te overtuigen van zijn gelijk. Wat ik zie is een jong meisje die het recht zou moeten hebben intimiteit te hebben en een beetje privacy met de problematiek waarmee ze sukkelt. Ze had groot gelijk dat niemand van ons perfect geboren wordt. We hebben allemaal onze problemen waarmee we sukkelen. Hoe groot haar probleem is, kan alleen zij zelf beoordelen. Wat ik dus zie is een gekwetst meisje dat het nu nog veel moeilijker zal hebben om haar eigen weg te vinden omdat zoveel anderen zich er mee moesten bemoeien. En wat ik nog zie, is een kerkleider die in deze moeilijke omstandigheden de keuze moest maken wat het beste was om iedereen, Savannah en de andere schapen in zijn kerk, te beschermen.Ontdek meer van GeensZins
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.