Gelijkwaardigheid is de ware traditionele waarde

Waarom het istanbulverdrag geen bedreiging is voor het gezin

Het nieuws dat Letland zich wil terugtrekken uit het Verdrag van Istanbul, dat vrouwen moet beschermen tegen geweld, heeft me diep geraakt. Wat me vooral stoort, is de valse tegenstelling die hier wordt gecreëerd. Tegenstanders van het verdrag stellen namelijk dat het ‘traditionele waarden’ zou ondermijnen. Partijen in Letland die de terugtrekking steunen, beweren zelfs dat het verdrag ‘radicaal feminisme’ en ‘genderideologie’ bevordert.

Ik wil hier heel duidelijk in zijn: het beschermen van vrouwen tegen geweld en het hooghouden van waardevolle, traditionele gezinsprincipes zijn absoluut niet tegenstrijdig—ze zijn juist onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Gelijkwaardigheid: de hoeksteen van christelijke gezinswaarden

Als lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen beschouw ik de traditionele waarden – die ik belangrijk vind – niet als een reden om vrouwenrechten af te zwakken. Integendeel. De kern van wat wij geloven is dat man en vrouw in de eerste plaats gelijkwaardig zijn en elkaar aanvullen.

Dit fundamentele beginsel is de krachtigste afweer tegen elke vorm van ongelijkheid of geweld:

• Wanneer partners elkaar als gelijkwaardig zien, is er geen plaats voor geweld, vernedering, of het neerhalen van de een of de ander.
• Er is ook geen nood aan extremen. Er is dan geen ruimte voor overdreven feminisme dat de man veroordeelt, noch voor toxische masculiniteit die de vrouw wil domineren. De enige ruimte die overblijft, is die om elkaar op te bouwen en te ondersteunen, precies zoals Christus ons leert.
• Dit principe is de essentie van de ‘Het gezin: proclamatie aan de wereld, een inspirerende lering van onze kerk. Het benadrukt hoe cruciaal het gezin is als de plek waar we elkaar steunen, elkaars fouten opvangen en samen in liefde kunnen groeien en dichter bij God komen.

Het misbruik van ‘traditionele waarden’

Het is een gevaarlijke misleiding wanneer belangrijke waarden, zoals het gezin of de traditie, worden misbruikt als een politiek schild om verworvenheden terug te draaien die essentieel zijn voor een rechtvaardige samenleving.

Het Istanbulverdrag verplicht landen om een beleid te ontwikkelen tegen elke vorm van geweld tegen vrouwen, inclusief huiselijk geweld. Dit gaat over het beschermen van de meest kwetsbaren in de samenleving. Het Letse parlementaire besluit om de ratificatie van het verdrag terug te draaien, dat met een meerderheid van stemmen werd aangenomen , dient volgens sommige tegenstanders zelfs de Russische belangen, door Letland op het gebied van waarden, recht en bestuur dichter bij de lijn van Rusland te brengen dan bij die van de EU en westerse landen.

Dit soort politiek drijft ons naar een verkeerde tegenstelling.

Het gaat om een gezond evenwicht

Vrouwenrechten zijn fundamenteel en vrouwen mogen nooit achtergesteld worden ten opzichte van mannen. Maar dit moet altijd gebeuren in een gezond evenwicht, gebaseerd op wederzijds respect en gelijkwaardigheid.

We moeten de valkuil vermijden van overdrijving in welke richting dan ook. Overdrijving leidt altijd tot een averechtse tegenreactie, zoals we nu zien in Letland, waar dit debat het Baltische land verdeelt en waar duizenden mensen tegen de terugtrekking demonstreerden. Een gezonde dialoog en een focus op de kern — wederzijds respect en gelijkwaardigheid — zijn de enige manier om vooruit te komen.

Mijn mening is dat de ware en meest actuele traditie erin bestaat te bouwen aan relaties waarin man en vrouw, in hun unieke maar gelijkwaardige rollen, elkaar opbeuren. Dat is het tegengif voor geweld en ongelijkheid. En dat is het sterkste fundament voor elk gezin.