Daarom kwamen ze op een dag samen op het dorpsplein om over dit grote probleem te discussiëren – nog maar eens. Maar deze keer kwamen ze tot een besluit. De dorpsraad zou een test uitschrijven onder alle mannen om te kijken wie de meeste kennis en levenservaring had. Deze man zou vervolgens de taak krijgen om de rol te vervullen van oude wijze man. De oude wijze man zou zich vervolgens terugtrekken op de hoge berg naast het dorp. Wie dan nog een probleem had, zou dit kunnen voorleggen aan deze oude wijze man na een flinke klimtocht.
De testen waren niet simpel maar uiteindelijk werd er een oude wijze man aangeduid. Hij was inderdaad al wat ouder, had behoorlijk wat levenservaring en had veel kennis opgedaan uit boeken en tijdens enkele reizen buiten het dorp. Met veel enthousiasme werd de oude wijze man uitgezwaaid terwijl hij bepakt en gezakt aan de klimtocht begon naar zijn nieuwe woonplaats op de hoge berg.
De rest van de mensen van het dorp waren blij met hun keuze. Telkens er een probleem dreigde voor te zorgen dat men weer in een eindeloze discussie verviel, duidde men één van de personen die het probleem hadden voorgelegd aan om naar de top van de berg te klimmen en een antwoord te halen bij de oude wijze man. Dit werkte verbazingwekkend goed en iedereen was tevreden. Men vond een zeker geluk omdat men wist dat men altijd terecht kon bij de oude wijze man op de berg.
Maar op een dag kwam diegene die naar de oude wijze man op de top van de berg gestuurd was, in paniek naar beneden. Niemand had er eigenlijk acht op geslagen, maar de oude wijze man was in al die jaren echt wel heel oud geworden en was blijkbaar in alle rust en vrede op zijn berg vreedzaam gestorven.
Wat moest men nu doen? Plots wisten ze zich weer geen raad meer met al hun vragen. Niemand bleek in staat om de oude wijze man te vervangen. Opnieuw kwamen de inwoners samen in een dorpsraad en na lange discussies daar kwam men tot het besluit dat voortaan alle mannen zich tijdens hun leven naar best vermogen moesten voorbereiden om op een dag oude wijze man te worden. Telkens als de oude wijze man zou overlijden, zou men een nieuwe test houden om te zien wie de nieuwe oude wijze man zou moeten worden.
Dit nieuwe systeem kwam in voege en buiten de moeilijke beginperiode, merkte men dat dit een goede oplossing was. Na een tijd was er immers iemand wijs genoeg om aangeduid te worden als nieuwe oude wijze man. Hij pakte zijn spullen en trok de berg op.
De andere mannen van het dorp waren echter de vorige ervaring niet vergeten en bleven dus verder studeren en toenemen in geleerdheid. Dit had als resultaat dat men steeds minder vaak de berg moest optrekken om de oude wijze man te raadplegen omdat men zelf de oplossing wel vond. Slecht af en toe was men het onderling niet eens en kon het advies van de oude wijze man helpen de juiste richting te kiezen.
Na een tijd echter begon men op te zien tegen de klimtocht voor die enkele keren dat men nog de raad nodig had van de oude wijze man. Men begon de oude wijze man helemaal te vergeten en opnieuw stelde men plots op een dag vast dat men, ondanks alle geleerdheid die ze zelf verworven hadden, ze geen oplossing konden vinden. En zo eindigde het dorp weer waar het begonnen was: in eindeloze discussies over wat nu het beste was.
Moraal van het verhaal
Uit dit verhaal kan je leren dat het niet slecht is om een oude wijze man te hebben die advies geeft over belangrijke dingen. Maar men moet die oude wijze man niet op een bergtop plaatsen, maar dicht bij je houden zodat je hem nooit vergeet en vaak beroep kan doen op zijn goede raad. De tweede les is dat het ooit misschien jouw taak wordt om de nieuwe oude wijze man te zijn. Daarom is het belangrijk om altijd nieuwe kennis op te doen. Zo kan je zelf vaker een beslissing nemen, maar kan je ook anderen helpen. En wie weet, is het op een dag jouw beurt om oude wijze man te zijn.Onze profeet en de apostelen
Ik ben blij dat we in onze kerk onze profeet hebben als oude wijze man, samen met zijn raadgevers en de twaalf apostelen. Zij leven onder ons, samen met ons en kennen onze problemen en geven onze goede raad wanneer we die nodig hebben. Dat is iets wat de meeste mormonen wel beseffen. Maar misschien moeten we ook denken aan de tweede les. We moeten ons allemaal voorbereiden alsof het morgen onze taak kan zijn om anderen raad te geven. Daarmee helpen we in de eerste plaats onszelf en ons gezin door te groeien in zelfredzaamheid, maar zijn we ook in staat om onze broeders hoeder te zijn of als leider hulp te bieden aan onze broeders en zusters. Laat ons daarom nooit het verhaal over het dorp en de oude wijze man vergeten.
Ontdek meer van GeensZins
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
