Bekeerd is geen voltooid deelwoord

Soms kan schriftstudie deprimerend zijn als je niet diep genoeg graaft en nadenkt. Het overkwam mij recent bij het lezen van het boek Alma in het Boek van Mormon. Alma heeft het vaak over een volk dat zich bekeert van hun vroegere zonden, zich laat dopen en dan volhardt tot het einde. Die drie elementen hoor je vaak ook noemen in de zondagsschool. Super, dat hebben we als lid allemaal meegemaakt. Maar wat met het niet volharden en terug struikelen na de initiële bekering? Ben je dan verloren? Soms lijkt het wel zo indien het het Boek van Mormon letterlijk volgt.

Gelukkig is niks minder waar en de juiste interpretatie bereik je door een simpel trucje in je hoofd terwijl je leest. Telkens wanneer er staat “heeft zich bekeerd” vervang je het door “is aan zijn voortdurende bekering begonnen”. Die bekering en volharden zijn immers één geheel. Het is niet eerst bekeren en dan volharden, neen, het is volharden in bekeren. Het is een proces dat begint en gesymboliseerd wordt door de doop. Maar het bekeringsproces mag niet stoppen. Je moet dat blijven opnieuw en opnieuw doen.

Daarom is het zo belangrijk om van het avondmaal te nemen. We zeggen nogal makkelijk dat het nemen van het avondmaal ons onze doopgeloften helpt herinneren, maar ik zie het breder. Het is ook de doop herhalen, op voorwaarde dat je je opnieuw en opnieuw bekeert. Die bekering is trouwens eigenlijk een voorwaarde om waardig van het avondmaal te mogen nemen.

Elder Bednar benoemde dat al in zijn toespraak “Tot de heer bekeerd” van de algemene conferentie in oktober 2012:

Bekering is voor de meesten van ons een voortdurend proces en niet een eenmalige gebeurtenis als gevolg van een indrukwekkende of spectaculaire ervaring. Regel op regel en voorschrift op voorschrift worden onze motieven, gedachten, woorden en daden geleidelijk en bijna onmerkbaar in overeenstemming met de wil van God gebracht. Bekering tot de Heer vereist zowel volharding als geduld.

Vooral dat mooiste vind ik een prachtige les: bekering vereist volharding én geduld. Ook dat heb ik al ondervonden. Het moeilijkste is soms om zelf de vergiffenis te voelen die bij de oneindige verzoening van Christus hoort. We weten wel dat we de belofte hebben dat wanneer we ons tot Hem keren, dat de Vader onze schulden vergeet en ons klederen, al waren ze scharlaken rood, weer witgewassen zijn. En toch voelen we dat niet altijd. Soms is dat een teken dat onze bekering nog niet voltooid is.

Bekering leidt idealiter tot een verandering van hart, zodat we niet meer geneigd zijn om de zonde te herhalen. Maar dat gebeurt niet zomaar. Ons hart kan vrij halsstarrig zijn. Daarom is bekering soms een proces dat een tijd duurt. Zelfs zo lang dat we dezelfde zonde nog eens herhalen, we ons nog slechter voelen, nog verder van Christus af. En net dan moeten we volharden want soms hebben we net die pijn nodig om echt tot een verandering van hart te komen.

Op die momenten moeten we trouwens heel hard opletten want net dan slaat Satan toe door je in te fluisteren dat je de verloren zoon bent, niet waardig om terug te keren. “Deze keer ben je te ver gegaan. Opnieuw deze zonde, neen, dit is een keer te veel”, zijn woorden die de tegenstander al oneindig veel keren heeft uitgesproken. Laat ik daar echter de waarheid tegenover zetten zoals verwoord door elder Holland:

Maar hoezeer u ook achterop bent geraakt, hoeveel kansen u ook denkt gemist te hebben, hoeveel fouten u ook denkt gemaakt te hebben, of hoezeer u ook denkt dat het u ontbreekt aan talent, of hoever u ook denkt weg te zijn van huis, familie en God, ik getuig tot u dat u niet buiten het bereik van de goddelijke liefde bent. Het is voor u niet mogelijk om verder in de duisternis weg te kruipen dan het oneindige licht van Christus’ verzoening kan schijnen.

Denk daaraan wanneer u in uw bekeringsproces denkt dat volharden geen zin heeft. Er is altijd licht aan het ind van de tunnel die gericht is op Christus. Bekering is een proces, geen gebeurtenis. Soms is dat een kort proces, soms heeft het meer tijd nodig. Maar het is nooit zinloos. Doe het stap voor stap en wees geduldig. Christus is dat ook.