Aan wie zich van de kerk verwijderde: het spijt ons

Ik richt me vandaag naar diegenen die er voor gekozen hebben om wat meer afstand te nemen van onze kerk of die anders denken over hun geloof in Christus. Tegen hen wil ik sorry zeggen. Sorry indien je die keuze hebt gemaakt omdat een leider in onze kerk een foute beslissing heeft genomen of iets heeft gedaan dat jou kwetste. Ook indien het komt doordat we een levende kerk zijn die regel op regel leert en dus ook wijzigt waardoor het soms lijkt dat de eeuwige waarheid niet zo standvastig is. Of omdat onze kerk met sommige moeilijkere zaken uit het verleden nog niet helemaal in het reine is gekomen.

Ik zeg ook sorry indien je teleurstelling in ons is gekomen doordat een lid op een gegeven moment geen perfecte heilige was en iets heeft gezegd of gedaan dat jou gekwetst of beledigd heeft. Of niet gedaan waardoor je in de kou bleef staan. Wanneer er iets is gebeurd waardoor je het gevoel kreeg dat Christus er niet voor je was omdat Zijn volgelingen er niet waren voor jou, dan zijn deze excuses ook zeker voor jou.

Ik wil ook sorry zeggen aan hen die met vragen zaten waar geen antwoorden op kwamen. Aan hen die te horen kregen dat ze zelf meer moesten bidden en in de Schriften lezen om beter te worden. Of wanneer het evangelie plots niet meer zo duidelijk was door een uitleg van een leraar in de kerk of na het beluisteren van een toespraak op zondag.

Sorry ook aan al diegene waar ik nu niet direct aan denk en toch gekwetst, eenzaam of verward zijn. Dat is niet jullie schuld. Daar hebben wij als heiligen zeker ook ons aandeel in.

Wie een perfecte kerk zoekt met perfecte volgelingen van Jezus Christus die geen enkele fout maken, kan ik alvast zeggen dat ze niet bij ons moeten zijn. Wij als leden van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen komen net elke week samen om van het avondmaal te nemen omdat we niet perfect zijn. Om spijt te betuigen van onze fouten tegenover God maar ook tegenover elkaar.

Het Boek van Mormon is ons dierbaar. Ik citeer van op de eerste pagina van het boek: En nu, indien er fouten zijn, zijn het de vergissingen van mensen; daarom, veroordeel niet de dingen van God, opdat u vlekkeloos zult worden bevonden voor de rechterstoel van Christus. Of anders gezegd: veroordeel Christus niet omdat Zijn volgelingen fouten maken. Christus heeft gezegd “Weest u dan volmaakt, zoals uw Vader, Die in de hemelen is, volmaakt is” (Matteus 5:48).  Maar we kunnen slechts vervolmaakt worden door Christus. Zonder Hem is dat gewoon onmogelijk.

Ik snap dat men perfectie zoekt in een kerk. We zijn vertegenwoordigers van Christus en Hij is volmaakt. Onze onuitgesproken verwachting is dan ook dat Zijn perfectie afstraalt op Zijn kerk en volgelingen. Dat is dus per definitie niet waar. Perfecte mensen hebben geen Heiland nodig. En zij die denken dat ze perfect zijn, zijn daar nog minder toe geneigd.

Ik wil dat niet als excuus gebruiken. Als christenen moeten we ons best doen en als we falen, moeten we excuses aanbieden en proberen beter te doen. Daarom dat ik dit schrijf. Ik hoop dat we op deze manier deuren kunnen openen die nu gesloten zijn zodat niemand van ons een reden is waarom u toelaat dat Christus u niet mag tonen dat Hij onvoorwaardelijk van u houdt. Christus houdt de deur niet gesloten.

Daarom geef ik bij mijn excuses meteen ook de uitnodiging: kom (terug). Geef ons de kans beter te doen maar geef uzelf vooral de kans Christus’ liefde te voelen. Laat ons samen naar Christus gaan en onze fouten aan Zijn voeten leggen. Ieder van ons heeft smart te dragen. U hoeft die niet alleen te dragen. We kunnen heel veel fouten maken, maar laat ons niet de fout maken Christus af te wijzen omwille van fouten van anderen.