Muziek is een gebed van en voor onze ziel

Ik blijf de laatste tijd blijkbaar aangetrokken door het thema muziek. Al de ganse week zit ik met de lofzang “Gij zijt groot” in mijn hoofd. En de vraag waarom ook eigenlijk. Deze lofzang bezingt één van mijn lievelingsthema’s, met name de schepping en hoe je door e schepping te bekijken, tot de conclusie komt dat God bestaat. Voor mij is dat heel persoonlijk want zo ben ik van atheïst een christen en later een mormoon geworden.   Ik geef een stuk van de tekst weer:

O Here God, als ik met diepe eerbied kijk naar uw schepping ongeëvenaard; de zon en maan, een ster die snel voorbij schiet, uw macht in ’t gans heelal geopenbaard, dan zingt mijn ziel  […] Als ik door veld en bos in stilte ronddwaal, genietend luister naar het vogelkoor; als ik mijn hart aan weidse schoonheid ophaal, en in de wind het kabb’lend beekje hoor, dan zingt mijn ziel

Deze lofzang heeft voor mij zoals ik zei net omwille van deze tekst een diepe betekenis. Ik heb er al eerder over geschreven dat ik niet geloof in alleen maar toeval in de schepping. Je hoort me evenmin zeggen dat de wetenschap totaal mis is. Ik ben geen creationist pur sang die denkt dat God met een toverstokje zwaaide. Noem mij eerder een aanhanger van Intelligent Design waarbij Hemelse Vader de architect was.   Mijn goede vriendin Linda Buysse heeft daar ook een heel mooi stuk over geschreven, vertrekkend vanuit de creatieve geest die we allemaal hebben als we enkele legoblokjes in handen krijgen. Je moet haar blog daarover zeker eens lezen.  

Een lofzang is een gebed voor God

  Binnen de mormoonse gemeenschap hebben lofzangen altijd al een speciale betekenis gekregen. Emma Smith, de vrouw van profeet Joseph Smith, kreeg in de begindagen van de kerk de opdracht een boek met lofzangen samen te stellen. In Leer en Verbonden, één van onze boeken met hedendaagse openbaringen, lezen we in hoofdstuk 25, vers 12:

Want mijn ziel schept genoegen in het gezang des harten; ja, het gezang der rechtvaardigen is Mij een gebed, en het zal verhoord worden met een zegen op hun hoofd.

Of nog in hoofdstuk 136 vers 28:

Indien gij vrolijk zijt, looft de Heer met gezang, met muziek, met dans en met een gebed van lofprijzing en dankzegging.

  Het feit dat wij als mens de goddelijke eigenschap van creativiteit hebben, is zeer bijzonder als het om muziek gaat. Muziek gaat enorm ver terug in onze geschiedenis.   Er zijn archeologische vondsten uit de tweede helft van de laatste ijstijd toen zowat de anatomisch moderne mens als jager in hutten begin te leven, die aantonen dat er toen al muziek was. Uit deze tijd komen drie soorten instrumenten naar voren: fluiten van voetkootjes, fluiten met toongaten, en fluiten gemaakt van holle beenderen. Er zijn ook tekeningen die er op duiden dat muziek toen vooral in rituelen werd gebruikt.   Dus al van het prille begin is de mens begiftigd met het wonder van muziek en hebben we altijd al de link gelegd tussen muziek en iets wat onszelf overstijgt.  

Muziek en tekst beroeren onze ziel

  Daarom vind ik het fantastisch om door muziek beroerd te worden als die gebruikt wordt om fantastische boodschappen over te brengen. Ik hou persoonlijk van heel wat soorten muziek en luisteren naar muziek kan me echt ontspannen. Terwijl ik dit schrijf, luister ik naar de laatste cd van The Piano Guys “Uncharted”.   Een ander liedje dat me deze week tot vochtige ogen heeft gekregen, is Hallelujah. De versie van Leonard Cohen is sowieso al één van mijn lievelingsliedjes, maar de versie “Heaven’s Hallelujah” die de mormoonse muzikant Garth Smith er van maakte, heeft me diep geraakt:   “Heaven’s Hallelujah” start met de “Broken Hallelujah” van Cohen zelf aangezien we allemaal te maken hebben met de dagelijkse beproevingen in ons leven. Maar dan gaat het liedje verder dan de ietwat zwarte teksten van Cohen. Het gaat over een hoger doel met een “Hopeful Hallelujah” wanneer we realiseren dat Christus ons die grotere betekenis geeft aan ons leven. Wanneer we stilstaan bij het feit dat Christus’ verzoening ons van het graf zal redden, horen we het “Praiseful Hallelujah”. De climax van het liedje vind je dan in de strofe met het “Endless Hallelujah”: een eeuwige hoop gevestigd in de Heiland wanneer we ons aan de andere kant van de sluiter zullen bevinden en de oneindige liefde van Christus zullen ervaren.  

Laat uw hart spreken voor Dewy

  Ter info, inmiddels kreeg de regisseur van de clip, Dan Williams, te horen dat zijn twaalfjarig zoontje Dewy aan botkanker lijdt en misschien een been zal kwijtgeraken. De helft van de opbrengsten van dit liedje schenkt hij zelf in het GoFundMe fonds dat voor zijn zoontje werd opgericht. Als de clip en muziek u raakt, laat uw hart dan ook even open staan voor Dewy.