Leiderschap in actie: hoe kleine gebaren een groot verschil maken

Onlangs had ik de eer om deel te nemen aan een aflevering van de Leading Saints podcast, waarin ik mocht vertellen over mijn ervaringen als bisschop.

Mijn weg naar het geloof

Mijn reis binnen de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen begon dertien jaar geleden, toen ik in 2011 werd gedoopt. Hoewel ik niet religieus ben opgevoed en mijn vader zelfs afwijzend stond tegenover religie, vond ik mijn weg naar het geloof dankzij de nieuwsgierigheid van mijn vrouw en onze gezamenlijke zoektocht naar zingeving. Het lezen van het Boek van Mormon was voor mij een openbaring en bevestigde dat ik mijn spirituele thuis had gevonden. Kort na mijn doop werd ik gevraagd om te dienen als raadgever van de gemeentepresident, wat me al snel leerde dat leidinggeven vooral draait om dienen.

De uitdagingen en zegeningen van het leiderschap

Sinds juni dien ik als bisschop van de Sint-Niklaaswijk. Met een gemiddelde opkomst van ongeveer 70 mensen op zondag en een beperkt aantal actieve jeugdleden, zijn er uitdagingen in het draaiende houden van een volwaardig programma. Dit vraagt om creativiteit en een positieve benadering om de betrokkenheid van leden te behouden en te versterken.

Een van de belangrijkste lessen die ik heb geleerd als leider is het belang van het behouden van een positieve toon. Of het nu gaat om het onderwijzen van evangelieprincipes of het motiveren van leden, een positieve benadering maakt een wereld van verschil. Een voorbeeld dat ik graag deel is een moment tijdens een getuigenisbijeenkomst, waar een zuster aarzelde om haar getuigenis te delen omdat ze slecht ter been was. In plaats van haar beperking te zien als een obstakel, haalde ik een microfoon en gaf haar de kans om vanuit haar stoel te spreken. Dit moment herinnert me eraan hoe belangrijk het is om te focussen op wat wel mogelijk is, en niet op beperkingen.

Mijn benadering van het handboek

Een ander belangrijk principe dat ik hanteer is mijn benadering van het handboek van de kerk. Hoewel het handboek een leidraad biedt voor procedures en richtlijnen, zie ik het als mijn plicht om de geest van de wet te volgen in plaats van enkel de letter. Voor mij draait alles om één kernregel: “Hoe kunnen we mensen dichter bij Christus brengen?” Alle andere regels zijn ondersteunend aan dit doel. Wanneer ik beslissingen neem of vragen krijg over hoe iets aangepakt moet worden, vraag ik mezelf af: Draagt dit bij aan het dichterbij brengen van iemand tot het evangelie?

Een voorbeeld hiervan is hoe ik omga met tradities zoals het dragen van een wit hemd tijdens het bedienen van het avondmaal. Hoewel het een mooie traditie is die respect toont, focus ik op het belangrijkste doel: het hart van de dienaar en het brengen van het evangelie naar anderen. Door compassie en begrip te tonen en de nadruk te leggen op de liefde voor de naaste en het dienen van God, blijft de boodschap van het evangelie centraal staan.

De kracht van het vermijden van teleurstelling

Tijdens mijn gesprekken met inactieve leden ontdekte ik dat teleurstelling een veelvoorkomende reden is waarom mensen zich terugtrekken. Dit inzicht heeft me geleerd hoe cruciaal het is om communicatie en besluitvorming te benaderen met compassie en helderheid. Wanneer ik moeilijke beslissingen moet nemen, probeer ik altijd het waarom uit te leggen en ervoor te zorgen dat niemand met een negatief gevoel achterblijft. Het vermijden van teleurstelling draagt bij aan een gemeenschap waarin mensen zich begrepen en gewaardeerd voelen.

Leidinggeven door dienen

Voor mij is leidinggeven geen kwestie van bovenaan staan, maar van het ondersteunen van anderen. Mijn persoonlijke ervaringen, zoals het opvoeden van kinderen met autisme en het overwinnen van mijn eigen uitdagingen, zoals een hersenbloeding die mij bijna het leven kostte, hebben me laten zien dat geloof en dienstbaarheid kracht geven. Door anderen te helpen en het voorbeeld van Christus te volgen, heb ik geleerd dat ware leiderschap neerkomt op dienen en het creëren van een omgeving waarin mensen groeien en zich geliefd voelen.