In de Bijbel lezen we dat Christus opkeek naar kinderen, hen lief had en ons gebood te zijn als kinderen. Vandaag heb ik zelf geleerd dat kinderen ons de mooiste lessen kunnen geven die er zijn. Ik heb vandaag een jong meisje zo mooi en zo eerlijk horen vertellen over de liefde van Christus, over hoe Hij iedereen aanvaardt, dat ze voor altijd mijn hart heeft geraakt.
Ze vertelde vandaag in de kerk hoe ze vaak al boos geweest is omwille van haar handicap, in het bijzonder boos op haar moeder. Hoe de wrange gevoelens altijd al op haar gewogen hebben. Maar nu had ze onlangs gevoeld dat Christus haar graag zag en haar vertelde dat ze mooi was zoals ze is, dat zij enorm veel waarde heeft zoals ze is en dat Hij haar graag ziet. Hoe dat dit gevoel haar veel kracht gegeven had om door te gaan.
Wow. Zo sterk, zo mooi, zo zuiver. Wat een getuigenis van de liefde van Christus. Wat een les voor ons allemaal dat iedereen belangrijk is, dat we allemaal geliefde kinderen zijn van een Hemelse Vader. Om dat te horen van een kind dat waarschijnlijk al moeilijke momenten heeft meegemaakt – want niks harder dan een leeftijdsgenoot tegenover iemand die afwijkt van wat hij/zij als normaal beschouwt – dat ze door de liefde van Christus eindelijk haar waarde en haar plaats ontdekt heeft, terwijl wij soms daar mee sukkelen omwille van dingen die veel makkelijker te dragen zijn, is een vernederende les.
Dat vernederende bedoel ik niet negatief, maar positief. Een les die me de nodige nederigheid heeft bijgebracht tegenover God, maar ook tegenover anderen. De laatste tijd zit het me ook altijd niet mee en denk ik vaak “och, er zijn er zoveel meer die zoveel meer problemen hebben dan ik”. Maar door die les in nederigheid besef ik nu dat het voor Christus er niet toe doet. Ik mag gerust ook op Hem leunen en steun zoeken voor mijn problemen. Voor Hem is het ene probleem niet meer of minder waard. Voor Hem is het voldoende te weten dat er een probleem is en dat we Zijn hulp nodig hebben.
Dat we er enkel maar moeten om vragen. Dat we nederig genoeg moeten zijn om in gebed simpelweg te zeggen “ik heb U nodig” en dat er dan hulp wordt geboden, ongeacht hoe zwaar of prioritair de wereld ons probleem vindt. Voor Hem is het altijd belangrijk; zijn wij altijd belangrijk.
Het is tegelijk een les dat wij, net als Christus, iedereen graag kunnen zien, inclusief onszelf. Hou van uw naaste, als van uzelf. Dat gebod is niet enkel bedoeld als vergelijking, maar als dubbele opdracht. Zie uzelf graag, zie een ander graag, zie God graag. Eigenlijk zijn dat drie kerngeboden die het hele evangelie samenvatten en het uzelf graag zien, wordt soms achteruit geschoven of minder belicht omdat het egoïstisch lijkt en het evangelie er op gericht is om niet egoïstisch te zijn.
Toch is het belangrijk om te weten dat we kinderen van God zijn en dat zelfhaat niet nodig is. Haat, in welke vorm dan ook, is een negatieve emotie en leidt zelden tot iets positief. Zelfhaat kan iemand zo verbitteren, dat het verrottende proces uitbreidt en er toe leidt dat je helemaal bitter wordt. Ook dat zat dus in de les die ik vandaag kreeg van dit wonderbaarlijke meisje. Doordat ze zichzelf graag zag, was ze in staat dit te delen met anderen en anderen graag te zien.
Deze sterke getuigenis geeft mij alvast de kracht om meer te genieten van de liefde van Christus en op mijn beurt die liefde uit te dragen naar anderen. Bedankt lieve Floria[note]naam veranderd omwille van privacy[/note] voor de les die je me vandaag gegeven hebt.
Ontdek meer van GeensZins
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.