Hoe ga je om met Mormoonse zendelingen?

PIN
Ik las een blog van Mette Ivie Harrison, waarin ze heel mooi beschreef hoe mensen reageren op zendelingen van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Met haar toestemming baseer ik me op haar blog om daar een wat licht aangepaste – aan onze contreien – versie van te geven. Mormoonse zendelingenMormoonse zendelingen zijn inmiddels zo gekend dat ze reeds de eer hebben dat er een musical over hen gemaakt is. The Book of Mormon is hier niet zo gekend, maar het is één van de meest succesvolle musicals ooit op Broadway. Hoe dan ook, Mormoonse zendelingen beginnen ook bij ons gekend te geraken in het straatbeeld: klassieke kostuums, wit hemd met das en die gekende zwarte badge met Elder xxx of Zuster yyy samen met de volledige naam van onze kerk: “De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen”. Ze zijn misschien niet zo gekend als de Jehova Getuigen die hier veel vaker aan de deur kloppen, maar als je Mormoonse zendelingen tegenkomt, proberen ze je altijd een exemplaar van Het Boek van Mormon aan te smeren en over hun rare sekte te praten, niet? Ze willen jou gewoon dopen zodat hun puntentellertje in de hemel omhoog gaat met de waarde van jou ziel. Dus het enige wat u kan doen, is de deur dichtknallen, weglopen en u verstoppen. Want als je dat niet doet, zullen ze de komende drie uur vervelen met oeverloos te praten over Joseph Smith, hun speciale bijbel en hoe je moet trouwen volgens hun geheime tempelceremonieën.

Enkele feiten over Mormoonse zendelingen

  Genoeg over de clichés. Misschien helpt het om wat feiten te vertellen over onze zendelingen, wie ze zijn en waarom ze doen wat ze doen. 1. De “Elders” zijn mannelijke zendelingen die gewoonlijk tussen de 18 en 20 jaar oud zijn. Zuster zendelingen zijn meestal tussen de leeftijd van 19 en 21. Da’s jong, héél jong. We kunnen hen amper als volwassen beschouwen. Vers van de middelbare school en nog groen achter hun oren. 2. De meeste Mormoonse zendelingen betalen hun zending zelf, soms met wat hulp van hun ouders of bijdragen van hun kerkgemeenschap. De kost van een zending bedraagt toch al snel 10.000 €. Veel jongeren sparen hun hele jonge leven om op zending te kunnen gaan. Waar andere tieners geld sparen om kleren te kopen, of een brommer of misschien te gaan studeren, sparen en werken veel Mormoonse tieners om hun zending te bekostigen. 3. Zendelingen moeten tijdens hun zending leven volgens een zeer strikt budget. Met dit geld moeten ze hun kleding en voeding kopen. Ze krijgen beperkt budget om te reizen. Slechts weinigen hebben de beschikking over een wagen, de meesten gebruiken het openbaar vervoer of de fiets. Vaak gebeurt het dat ze op het einde van de maand echt krap zitten. 4. Mormoonse zendelingen worden verondersteld enkel met hun zendingswerk bezig te zijn, bijna zeven dagen per week. Slechts één dag – P-day of preparation day- mogen ze tijd spenderen aan het opruimen van hun appartement, boodschappen doen, naar de kapper gaan en eens even iets anders aan doen dan een kostuum. Maar zelfs op P-day moeten ze nog een pak regels volgen. Zomaar een paar uur gaan lummelen of lunchen is niet toegelaten. Naar de bioscoop gaan of ander entertainment is niet toegelaten. Geen TV op hun appartement. 5. Mormoonse zendelingen worden verondersteld om tijdens hun ganse zending niet met familie of vrienden te praten. Voor Elders is dat dus twee jaar, voor Zusters is dat achttien maanden. Da’s een lange tijd voor kinderen om door te komen zonder contact met hun familie. Ze kunnen enkel één keer per week emailen met het thuisfront. En op Kerstmis en Moederdag mogen ze skypen met hun familie gedurende een uurtje. Da’s alles. Niet te verwonderen dat sommigen onder hen smachten naar enige vorm van positief menselijk contact. 6. Mormoonse zendelingen hebben heel weinig opleiding gekregen in theologie of religie. Je mag niet vergeten dat ze vers van de middelbare school komen. Ja, sommigen onder hen zijn al hun ganse leven elke zondag naar de zondagsschool geweest en hebben gedurende vier van hun tienerjaren elke dag een uurtje “seminarie” gekregen. Ze hebben ook drie weken (zes indien ze een andere taal moesten leren) doorgebracht in het MTC (Missionary Training Center) waar ze enkele basislessen hebben gekregen om onderwijs te geven aan onderzoekers. Maar ze zijn getraind noch geïnteresseerd om te gaan bakkeleien over religieuze geschiedenis of doctrine. 7. Een zendingspresident en zijn vrouw waken over honderden zendelingen tegelijk. Zij zijn een beetje hun zendingsvader en – moeder die hen leiding geven, met hen praten over problemen en hen strikte regels opleggen in de hoop om de ergste problemen te vermijden. Bijvoorbeeld daten is een grote no-go zone. 8. Niemand dwingt hen fysisch om op zending te gaan, maar er is enorm veel culturele druk om te gaan, vooral voor jongens. Het is een taak binnen het priesterschap om op zending te gaan. Voor meisjes is het vrijblijvender. Sommige Mormoonse zendelingen hebben een mentaal probleem, al dan niet reeds gediagnosticeerd. Jongemannen die niet gaan of vervroegd naar huis komen, krijgen of geven zichzelf een stigma, soms voor de rest van hun leven. Niemand doet het bewust, maar het gebeurt. Niet één van de dingen waar we als Mormoonse gemeenschap trots kunnen op zijn. 9. Mormoonse zendelingen mogen nooit alleen zijn. Hun compagnon moet altijd in de buurt zijn. ALTIJD. Elke dag, elk uur. Het toilet is zowat de enige plaats waar ze even alleen kunnen zijn. En als ik zeg “even” dan bedoel ik even, want mocht het te lang duren, dan zal de andere zendeling wel op de deur komen bonken. 10. Mormoonse zendelingen eten vaak enkel hun warme maaltijden dankzij en bij lokale leden die hen uitnodigen. Iedere ouder van een zendeling hoopt althans dat er telkens genoeg broeders en zusters barmhartig hun zonen of dochters uitnodigen zodat ze toch één deftige maaltijd per dag binnen krijgen. Maar dat betekent dat Mormoonse zendelingen overgeleverd zijn aan de smaken van een andere cultuur en andere mensen. Een moeilijke opdracht voor kieskeurige eters.  

De beste twee jaar

  Als je dit allemaal leest denk je misschien “wat een ellendige situatie om mee te maken”. Vergelijk het echter met wie in het leger heeft gezeten. De eerste opleidingsweken zijn dan ook een echt boot camp. Mormoonse zendelingen doen iets heel moeilijk gedurende een lange periode van twee jaar. Ze geven heel wat vrije keuze op omdat ze geloven dat ze hierdoor gezegend zullen worden door God. Veel zendelingen echter zullen nadien hun zending hun “beste twee jaar ooit” noemen. Voor velen is dat ook. Velen vertrekken als jongen en komen als man terug. Door een strikt dagschema hebben ze discipline geleerd. Een nieuwe taal leren in enkele weken geeft veel inzicht in hoe je kan studeren. Als je religie kan “verkopen” aan anderen, kan je veel aan. Succesvolle zendingen leiden vaak tot succesvol studeren en een succesvol leven later. Maar er zijn er ook anderen. Er zijn er ook die hun zending een mislukking noemen, te veel hebben meegemaakt en daardoor zelfs de kerk verlaten. Zendelingen zijn niet alemaal hetzelfde, ook al zien ze er allemaal hetzelfde uit. Enkele tips indien je geen interesse hebt Indien je echt geen interesse hebt om naar ze te luisteren als ze aan je deur staan, hier enkele tips: 1. Zeg niet dat je nu geen tijd hebt, maar dat je later graag eens naar hun verhaal zal luisteren. Dit overkomt alle Mormoonse zendelingen en hoewel jij eigenlijk probeert beleefd te zijn, is het effect dat je enkel een absurde hoop creëert bij hen en ze zullen koppig volhouden en nog vaak terug aan je deur staan. 2. Zeg gewoon daarentegen dat je niet geïnteresseerd bent als dat zo is. Zeg het vriendelijk en beleefd, maar wees eerlijk. Als je al lid bent van een andere kerk en je bent daar gelukkig, zeg het gewoon. Mormoonse zendelingen zijn al blij om te horen dat iemand nog geloof heeft. Of niet. Durf ook zeggen dat je atheïst bent of gewoon dat je niet van georganiseerde religies houdt.  Een no-no is zeggen dat je weet dat Mormonen vele vrouwen hebben of dat je in geen sekte wil terecht komen. Beiden zijn niet waar en de zendelingen voelen zich dan verplicht dit met hand en tand uit te leggen. 3. Maak alsjeblieft geen afspraak met een zendelingen op een tijdstip waarvan je weet dat je niet thuis bent. Dit lijkt misschien een handige ontsnappingsclausule in de plaats van te zeggen dat je niet geïnteresseerd bent, maar het is onbeleefd. Mormoonse zendelingen worden geleerd om nauwgezet hun afspraken op te volgen, dus zullen ze dan ter onverrichter zake naar je huis fietsen, wandelen of whatever. Ze zullen je vervolgens proberen bellen en zullen nog vaak terugkeren in de hoop je deze keer wel thuis aan te treffen. Het is voor iedereen beter als je gewoon eerlijk neen zegt van in het begin. 4. Als je echter nieuwsgierig bent en gewoon meer wil weten over Mormonen, maar geen interesse hebt om lid of gedoopt te worden, zeg het eerlijk. Mormoonse zendelingen worden zo vaak afgewezen dat ze met plezier meer vertellen over ons, zonder daarbij de valse verwachting te hebben je en cours de route toch te bekeren. 5. Deur aan deur kloppen is niet effectief en Mormoonse zendelingen worden dan ook geleerd om op andere manieren aan afspraken te komen. “Ieder lid een zendeling” is een vaste uitspraak bij Mormonen, dus als je Mormoonse vrienden hebt, is de kans groot dat ze je op een dag uitnodigen en dat je bij hen thuis ook zendelingen aantreft die met veel goesting zitten te wachten om jou te onderwijzen. Als je dat niet zitten, doe jezelf, je vrienden en de zendelingen een plezier: zeg dat gewoon eerlijk. 6. Heb je wel al één of meerdere gesprekken gevoerd of lessen gekregen van de zendelingen, maar je besluit dat het toch niks is voor jou, wederom, zeg het gewoon. De zendelingen zullen bedroefd zijn, zullen proberen je van gedachten te doen veranderen, maar als het tevergeefs is, is het beter hun tijd niet te verspillen en hen valse hoop te laten koesteren. 7. Sommigen denken dat het hun plicht is om die jonge Mormoonse zendelingen in contact te brengen met de “waarheid” over Mormonen en ze te vertellen over de vele vrouwen van Joseph Smith of andere horrorverhalen die je over de kerk hebt gehoord. Je denkt dat je ze misschien “helpt” door hen te “redden uit een sekte” waarin ze verzeild zitten. Doe het niet. De meeste Mormonen hebben die verhalen al vaak gehoord en hebben er een olifantenvel tegen gekweekt. Wat niet betekent dat het pijnlijk is omdat ze enkel goede bedoelingen hebben. Dat neemt niet weg dat er dingen zijn in onze kerkgeschiedenis die minder draai zijn. Als je daar toch wil over praten, zoek dan enkele lokale leden die daar meer over weten.  

Hoe kan je helpen?

  Niemand is natuurlijk verplicht om een helpende hand uit te reiken aan Mormoonse zendelingen die je tegenkomt. Maar als je een goed hart hebt, zijn er een aantal zaken die je kan doen om hen te ondersteunen, ook zonder dat je zin hebt in spirituele lessen: 1. Biedt hen iets te drinken aan, zeker in de zomer. Koffie, thee of icetea zullen echter beleefd geweigerd worden. Sommigen zullen ook cola weigeren, maar andere softdrinks zijn zeker geen probleem. 2. Glimlach eens naar hen, ook als je eerlijk zegt geen interesse te hebben, dan nog kan je vriendelijk zeggen dat je bewondering hebt voor wat ze doen. 3. Mocht je ze ergens in de buurt zien waar je zelf liever niet over straat zou lopen, waarschuw hen dan even. Ze komen vaak uit een ander land en kennen de buurt niet en weten dus niet welke situatie ze tegemoet lopen. 4. Als je interesse hebt in genealogie, spreek hen er over aan. Mormonen zijn intensief bezig met genealogie en de Mormoonse zendelingen kunnen je daar heel wat over vertellen, bijvoorbeeld hoe je de middelen van de kerk ook als niet-lid kan gebruiken om je stamboom samen te stellen. De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen beschikt over de grootste verzameling ter wereld van genealogische gegevens. 5. Mormoonse zendelingen mogen een lift aannemen als die hen aangeboden wordt. Als je hen ergens langs de weg ziek sjokken, is zoiets misschien een kleine moeite. Zeker aan het einde van de maand, want dan is de kans groot dat hun reisbudget op is.  

Respect voor zendelingen

  In de vier jaar dat ik Mormoon heb, heb ik intensief samengewerkt met de zendelingen. Het is een zware taak. Er wordt vaak gezegd dat je 1000 mensen moet aanspreken, om één iemand geïnteresseerd te vinden. Dat zijn niet echt bemoedigende cijfers. Vriendelijkheid en beleefdheid kunnen veel teleurstellingen goedmaken. Ik ken veel teruggekeerde zendelingen die trots terugkijken op hun zending. Zelfs al hebben ze op die twee jaar maar een paar mensen in contact kunnen brengen met de kerk, dan nog is dat voor hen en voor alle leden een grote vreugde. De meeste zendelingen komen volwassener terug uit hun zending, met meer naastenliefde voor hun medemensen dan wanneer ze als zelfzuchtige tiener de deur van hun ouderlijk huis achter zich dicht trokken voor “hun beste twee jaren”. Misschien heb je niks aan hun boodschap en vind je wat ze doen zelfs vervelend, maar een beleefde afwijzing is nog altijd veel aangenamer dan een deur die gewoon voor hun neus wordt dicht gesmeten.

Ontdek meer van GeensZins

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

Ontdek meer van GeensZins

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder