Arme Rocco

PIN
Ik had dit weekend medelijden met Rocco Granata. In Het Laatste Nieuws was er een interview, waarin hij het onder andere had over zijn geloof en een goeie vriend: “Ik moet pater Vanderdonckt vernoemen. Hij was jezuïet in het Xaveriuscollege en ooit leraar Latijn van mijn zoon Sam. Hij werd een soort geestelijke vader voor mij. Ik hield van hem en nu hij overleden is, denk ik nog dagelijks aan hem. Met pater Vanderdonckt besprak ik de grote levensvragen. Over God, de miserie in het leven, het goede en het slechte. Waarom zet God mensen met een handicap op de wereld? De pater liet me soms uren aan een stuk praten, zonder mij te onderbreken. Op het einde zei hij: ‘Dat is het mysterie van het leven, Rocco’.”   Ik vind het spijtig dat iemand zo’n belangrijke vraag heeft en dan met een kluitje in het riet gestuurd wordt als “mysterie van het leven”. Het is geen mysterie, er is duidelijk een antwoord gegeven op die vraag door God himself via zijn profeten. Het is een typisch verschijnsel van de eeuwenlange katholieke invloed dat zulke vragen onbeantwoord moesten blijven. Ik vraag me soms af of de katholieke kerk het antwoord echt niet wist of dat ze het volk dom wilden houden.   Voor wie nog met die vraag zit, kan ik vanuit mijn persoonlijke ervaring het proberen uit te leggen. Het heeft allemaal verband met het grote Plan van Zaligheid, ook wel Heilsplan genoemd. We zijn hier allemaal op aarde, om bij te leren. We hebben pakken te leren, om kunnen terug te keren naar onze Hemelse Vader en eeuwig te leven. Als we echt ons best doen en veel bijleren, kunnen we echte erfgenamen worden van onze Hemelse Vader.   Hoe kunnen we echter iets bijleren als we geen tegenslagen kennen? Als ons leven altijd van een leien dakje zou lopen, waarom zouden we dan nog veel moeite doen. Is een mens niet gewoon om het meest bij te leren wanneer iets niet lukt? Zo is het dus ook met tegenspoed. God drukt niet op een knopje “tegenspoed” om ons ongeluk te bezorgen. Wie het zo voorstelt, is al helemaal fout. Maar de vraag “waarom laat God zoiets gebeuren”, is een terechte vraag, want God zorgt dan wel niet voor ongeluk, Hij laat het wel gebeuren.   Zo dus ook met bijvoorbeeld gehandicapte kinderen. Als vader van twee autistische kinderen heb ik me vroeger die vraag ook vaak gesteld “waarom, God, waarom?”. Maar sinds ik mormoon ben en het Heilsplan begrepen heb, snap ik ook het antwoord op die vraag. In mijn geval is het duidelijk dat ik vroeger niet zo zorgzaam was. Ik was wel begaan met het lot van anderen, maar ik werd letterlijk ongemakkelijk in de buurt van kinderen of behoeftigen. Ik was met plezier lid van Amnesty International, maar wist niet hoe me te gedragen rond gehandicapten.   Door Laurens en Lucas in ons gezin te plaatsen,heeft Hij een grote tekortkoming in mijn karakter opgelost. Ik ben nu zachtaardiger geworden, behulpzamer en bewuster van de noden in onze wereld. Ik kan dus echt getuigen dat ik door die tegenslag regelmatig opnieuw dingen bij leer die ik in het hiernamaals zeker ga nodig hebben.   En dat, mijn beste Rocco, is dus het antwoord: we hebben die tegenslag gewoon nodig. Da’s geen mysterie van het leven, dat is een duidelijk doel van ons eeuwig bestaan.  

Ontdek meer van GeensZins

Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.

Ontdek meer van GeensZins

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder